خاطرات نا تمام
هر روز بیشتر از دیروز شکنجه می شوم
شکنجه در گذر لحظه ها
در وسوسه زندگی و فاصله ها
در سکوت شبهنگام اسیر میشوم
اسیر در پنجه عقاب قلب ها
اسیر در تک تک رفتن ندامت ها
اسیر در تصاویر نا تمامی زندگی
در گذشته های پر هیجان و آزادگی
خودم را گم میکنم
در شهر بی صاحب و لامکانی
در راه پر پیچ و خم و گم نامی
من غرقم
غرق در خاطرات شیرین پیشینم
گم گشته در بهار عشق دیرینم
در امواج صدا ها میجویم
مهربانی و عطوفت ها را میبویم
یاد ها
همچون آفتاب در چشمانم طلوع میکنند
مرا با خود کشیده در نفسم رکوع میکنند
مرا به سفر گذشته ها میکشند با عسرت داغ
به یاد آن روزی که
در قلبم, عشق پاکی نشانه ی گذاشت
از درد و حال رگ رگم را موریانه ها گشاد
چهره سحر آمیز" افسونم کرد و رفت
دل را به در زد و بیرونم کرد رفت
مرا عاجز و افسرده گذاشت چون مرغکی
در پای محبت اش بست و پر خونم کرد و رفت
حالا دیگر وقتی غروب من است ای دوست
ضعیف نیستم
ولی خسته ام از آیینه های که دو روست
خسته ام از این دل که میگرید همچون ابر بهاری
در دل شب های تاریک و در آغوش سرد بیماری
پیرم کرد روزگار در کوچه های پر خار خود
دیگر بس است مرا از این روز از این جانساری
دیگر بس است مرا از این روز از این جانساری
سارا نایاب
05.02.2015